www.3iks.fora.pl

Panesz

[link widoczny dla zalogowanych]
20 stycznia 2016

Unikalna, w przeciwieństwie do innej jest kultura ukraińskiej tkaniny z wieloma okolicznościowymi szczegółami. Niektóre z nich przyniosły pierwotne ludy, które żyją dziś w kraju.

1. Bojki

Na północnych i południowych stokach karpackich dolin rzecznych Limnicy(Łomnica), Sanu, Uż(dopływ Prypeci)h rozrzucone wioski bojków. Kim byli przodkowie współczesnych bojków ich konkurenci ironicznie zauważają, że więcej Bojków zginęło niż ich zostało. Czy oni są Serbami czy potomkami starożytnego słowiańskiego plemienia Białych Chorwatów? A może ich przodkowie byli Celtami z plemienia Bojków? Pytanie pozostaje otwarte.

Sami bojkowie nazywali siebie „góralami”. U nich wszystko po bojkowsku nadzwyczajnie. Używają swojego dialektu. Często używają cząstkę "boje" – w znaczeniu "tylko, tak, dlatego". Goście są przyjmowani pieczonymi ziemniakami, solonymi ogórkami , kapustą, słoniną, zsiadłym mlekiem i nieodmiennie czarką Kryjiwki.

Bojki budują proste i monumentalne domy: ściany są z masywnych bali świerkowych, dach kryty przeważnie "frędzlami" (związanymi snopami słomy). Okna, drzwi, bramy wymalowane wspaniałymi ozdobami. Jednym z ważnych elementów malowania jest droga "drzewo życia". Przyjemnie jest zobaczyć dom: wesoły, z nastrojem! A jeśli staje się smutno Bojki są zawsze gotowi są odtworzyć stary bojkowski taniec, jaki wykonuje się w parach na beczce.

2. Huculi

Ich nazywają ukraińskimi góralami. Huculi kochają wolność i niezależność. Gościami są radzi, lecz obcych przyjmować w domu im się nie spieszy. Ludzie - fajerwerki - to chyba oni. Dużą uwagę przywiązuje huculi do ubrania: ubierać się szykownie, nawet kurtki haftują złotem i ozdabiają pomponami. U bogatych hucułów domy też są umajane: na około rozwieszone ręczniki, kilimy. Meble ozdobione skomplikowanym rzeźbieniem. Oprócz ubrańlvubią huculi ordunek. Od dawna używają tylko dwa pistolety na szerokim pasie ubodzy hucuły. I chcą się pokazać całemu światu: jacy oni są dostojni, eleganccy, sprawni w tańcu i i są świetnymi gospodarzami.

Hucuły to bardzo ciepli ludzi, ale przy tym umieją powstrzymać swój gwałtowny charakter. Aby nie upaść, rzekomo Hucuły nie piją alkoholu: na dwieście gości, którzy przyszli na wesele można postawić flaszkę horyłki. Hucuły Żyją w Iwano-Frankowsku, w Zakarpackim i Czerniowcowym Obwodzie Ukrainy.

Wedle znaczenia słowa "hucuł" można dyskutować. Niektórzy naukowcy uważają, że etymologia tego słowa pochodzi od mołdawskiego "hoc" lub "huc", co oznacza "złodziej", inne od słowa „koczuł" , co oznacza „pastuch”. Cokolwiek to by znaczyło, hutcyły zawsze byli wykwalifikowanymi pasterzami. Do przesyłania sygnałów w czasie swojego pobytu w górach, pasterze huculscy wykorzystywali długie drewnianą tuby - Trembity (dzisiaj występujące jako instrument muzyczny).

A nadal istnieje silna tradycja szamanizmu. Jeśli masz szczęście, można spotkać huculskiego molfara. W starożytności nazywano ich "ziemskimi bogami ", a dziś - uzdrowicielami, czarownikami, uzdrowicieli (w zależności od biały czy czarny molfar) . Molfarzy zachowują niezaprzeczalnymi autorytetami, ich przepowiednie się spełniają, znane są również przypadki uzdrowienia nieuleczalnie chorych.

3. Łemki

80-90 lat ubiegłego wieku, często nazywamy łemkowskim ożywieniem ludowym. Według jednej z wersji, przodkami łemków były starożytne plemiona Białych Chorwatów, którzy żyli na stokach Karpat. Wiele tragedii musieli znosić łemkowie: niszczenie w Tałergofśkim obozie koncentracyjnym, przymusowee przesiedlenia w ramach specjalnej operacji „Wisła”.

Dziś część łemków żyje na Ukrainie, część - w Polsce, a trzecia - na Słowacji. Żyjący na Ukrainie łemkowie uważają się za część narodu ukraińskiego, chociaż można zobaczyć i zwolenników "Separation" (własna samowystarczalność).

Łemkowie starają się zachować własną tożsamość narodową, a przede wszystkim język. Język łemkowski charakteryzuje się ciągłym nadużywaniem na przedostatniej sylabie (w przeciwieństwie do otoczenia - akcentu w wymowie wschodnich Słowian) twardemu "i" oraz częste użycie słowa "lem/łem" (tylko, jedynie, wyłącznie).

Tradycyjny strój łemkowski łatwo rozpoznawalne. Mężczyźni nosili płaszcz sukienny, nietypowy dla ukraińców, kobiety - ". białe chustczki i duże wzorzyste naszyjniki. Dziś na rynkach Zachodniej Ukrainy można spotkać drewniane orły i plecione z drutów talerze – resztki tradycyjnego rzemiosła łemków, zwanych przez siebie „druciarstwem”. Z łemków pochodzi sporo znanych ludzi, ale najpopularniejszym łemkiem był Andy Warhol (prawdziwe nazwisko Andrij Warhoła) - osobowość kultowa w świecie pop-artu.

4. Bukowianie

5 oryginalnych naród ukraiński: bojki, hucuły, łemki, bukowianie, podolanie

Bukowińskie wioski w regionie Czerniowców natychmiast są rozpoznawalne: domy są blisko siebie, a każdy dom jakby konkurował z obrazem sąsiedztwa i czystości. Bukowianie bieloną domy i ozdobić je z dwoma kolorowymi paskami. Górny ozdobiony ornamentem znajduje się pod dachem i wizualnie łączy dach ze ścianą; Dolny – jaskrawo czerwony lub niebieski – stanowi praktyczną funkcję: chroni ścianę przed błotem. Niektóre budynki dekorowane są fantazyjnymi pilastrami i ściany są malowane między oknami w jasnych kolorach.

Obok każdego domu - schludne podwórze otoczone jasnymi i schludnymi budynkami. Osobliwe u bukowian są chramy(kościoły): składają się z kwadratowych zrębów z daleka wyglądające jak domy. Takie, na przykład, Church of St. Nicholas Berhomet, zbudowany w 1786 roku. Na wewnętrznych ścianach świątyń Bukowiny są rzadkich przykładów żywopisy, w tej liczbie fragmenty "Sądu Ostatecznego". Ogromną rolę w kształtowaniu kultury i tradycji Bukowiny odegrali rosyjscy staroobrzędowcy-lilowiani, który poruszali się po terenie regionu Czerniowceh w 20 latach XVIII wieku.

5. Podolani

Podole - historyczny obszar w południowej części Ukrainy pomiędzy rzekami Dniestr i Boh(południowego Bugu). Przodkowie współczesnych podolann zaczęli osiedlać się w tych obszarach prawdopodobne w 4-3 wieku pne. Później zbudowano fortecę Klipedawa, która w końcu przerodziła się w Kamieniec Podolski.

Podolańska oryginalna kultura przeszła przez wiele wpływów: rosyjską starowierców, zarówno Polaków i Żydów, Ormian i po trochu wzbogacała swoje życie i tradycje. Dlatego można znaleźć w tych miejscach kościoły katolickie, cerkwie, muzułmańskie minaretów. Całą podolańską eklektyczną tradycję kulturową, jak w lustrze, można znaleźćw w ich sztuce i rzemiośle - garncarstwie, tkactwie, hafcie i koszykarstwie.

Tradycyjne ubrania są bogato ozdobione haftem i ażurem. Koszulka damska podolanek ma rękawy haftowane w skomplikowane wzory, znane dobrze daleko poza Ukrainą. Nie mniej popularne są tkane dywany wwe wzory kwiatów i wzory geometryczne.

Malowane sciany podolskich chat dekorowane są z lekka , nieznacznie fragmentami czerwonej gliny, wnętrze bogato ozdobione haftowanymi ręcznikami. Nawet piec - święte palenisko – dekorują "sosenkami„ i "ziołami".

Co ciekawe, u starożytnych Podolan był rozpowszechniony kult ziemi: kopać, "używać" jej bez potrzeby był niedopuszczalny. Do naszych czasów pozostał kult „przysięgi z ziemią", gdy mężczyzna padał na kolana i nabierał ziemię w usta. Wierzono, że cudowna moc ziemi leczy z ran i oparzeń. Podolanie również wierzą, że "rodzona ziemia" jako amulet chroni żołnierzy przed kulami wroga.

Panesz

Oryginalne narody Ukrainy.
CZĘŚĆ 2 - 21 marca 2016 - Anastasia Nazarenko

Zasiedlenie planety - obraz bardzo zróżnicowany rasowo, etnicznie, kulturowo i językowo. Mówią, że obecnie na świecie istnieje około 4000 grup narodowych lub etnicznych. Wiele osób, zwłaszcza liczne, rozproszone są na dużym obszarze mają podział na grupy etnicznej lub grupy etniczne. Jest to związane z rasowymi terytorialnymi, kulturowym ii wyznaniowymi osobliwościami, oraz – z poziomem świadomości.

Poliszczuki

Poliszczuki - etnograficzne grupy ukraińskie i białoruskie położone w pobliżu granicy ukraińsko-białoruskiej. Oczywiście Polesie zawiera cechy obu kultur ukraińskiej i białoruskiej.

Ukraińskie poliszczuki (tj - aktualne mieszkańcy regionów Kijów, Żytomierz i Równe) miały charakter czysto etnograficzny. Niektóre cechy poliszczuków z Białorusi i całkowitą izolację Polesia ma wpływ na kulturę specyfiki i sposobu życia.

Główną osobliwością tej kultury jest zachowanie archaicznych cech. Widać to zwłaszcza w dziedzinie małżeństwa i rodziny. Polesie – jest jednym z regionów, gdzie przez długi czas pozostawały zasady patriarchalne w rodzinie i formy dużej rodziny. Prawo zwyczajowe zawierało również szereg starych elementów, takich jak prawo do przeniesienia własności po śmierci głowy gospodarstwa domowego na najstarszego brata, a nie na syna czy żonę, tak jak to było w zwyczaju w większości regionów Ukrainy.

Archaicznymi cechami kultury materialnej są gospodarstwa. Ich plan zazwyczaj pozostawał po ukraińsku ( "dom + stodoła" lub "dom + ganek + dom"), ale to były archaiczne cechy konstrukcji. Domy były z masywnych bali, nie bielone, pokryte dachem dwuspadowym.

Wpływ kultury Kijowskiej Rusi zaznaczony był o w elementach odzieży (obrusy, krawaty, szaliki) i rytuałów ( "przywoływanie zmarłych do rozmowy", "zielone świątki").
Okazuje się, że poliszczuki mają własną tożsamość historyczną, własnej specyfiki środowiska, zachowane starożytne korzenie etniczno-kulturowe, ale w szerszym znaczeniu - relacje między pokoleniami z dziedziczeniem. Mówi się, że w 2012 roku było badanie socjologiczne, które określiło stan zachowania kultury poliszczuków na Ukrainie i Białorusi.

"Zależność kultury etnicznej w codziennym życiu ludzie sami ocenili w skali 10-punktowej. Średnia ocena życia wedle tradycji w życiu Ukraińców - 4,9, a Białorusinów – 4.4. W śród z ukraińskiech poliszczuków, pomimo wyludnionego terytorium w wyniku katastrofy w Czarnobylu, lepiej utrzymano tradycję niż w tej grupie etnicznej na Białorusi "- powiedział autor badania Jurij Priwałow.

Panesz

Litwini

Wiemy jużmy, że najbardziej znanymi częsciami narodu ukraińskiego są trzy zachodnie grupy etniczne – huculi. bpjkowie i łemki. Ich kultura i sposób życia, pochodzenie i miejsce osiedlenia są opisane w licznych artykułach i monografiach. Mniej szczęścia mają poliszczuki i że bardzo mało materiału etnograficznego mają Litwini.

Pierwsze informacje dostępne nam o nich jako ospecyficznej grupie ludzi z północnej Ukrainy mamy z początku XVIII wieku. Na pochodzenie nazwy "Litwini" ( "Litwiaki") mają czynniki publiczno-polityczne. Siwerszczyna dłużej, niż inne ukraińskie ziemie przebywała w składzie Wielkiego Księstwa Litewskiego, które doprowadziły do jego oddzielenia od Ukrainy przez pewny czas.

Dziś Litwini mieszkają na dalekiej północy Ukrainy po obu stronach i dopływach rzeki Desny. Obszar ten jest w sąsiedztwie głównie starożytnego miasta Nowogród-Severski i znany w literaturze historycznej Siwerszczyna.

Materialna i duchowa kultura Litwinów w podstawach jest ukraińska. Podobnie jak w innych regionach, rozwijają się wszystkie rodzaje działalności gospodarczej. U Litwinów jak i na całym Polesiu znane były różne rzemiosła i przemysł związany z obróbką drewna, a jednym z najbardziej popularnych zawodów kobiet w każdej rodzinie chłopskiej przędzenie i tkactwo.

Również lokalna była zrywka i gotowanie kory do sprzedaży i plecenia koszyków. Z młodych pędów lipy zrywali korę, suszyli, kroili na paski i wiązali w snopki. Czasami nawlekali na sznurek i sprzedawali na targach i jarmarkach w postaci wieńców.

Zabudowania Litwinów w ich nazwie ("dom"), ma wszystkie cechy ukraińskie. Jest to dwukomorowy rzadziej trzy-komorowy (dom i sień), 4-ro-zrębowy,kryty strzechą dach, z zewnątrz i wewnątrz bielony. Nie WSZYSCY Litwini, a tylko w niektórych wsiach, zostały umieszczone na podłodze pod ścianą "pałaty", gdzie spano w zimie. W dzisiejszych czasach, tego już nie ma. A ciągu dnia nie jeden raz chatę podmiatali, cotygodniowo kobiety wedle zwyczaju malowały czerwoną gliną piece, a przed świętami bieliły chaty.

Litwinów ulubionymi daniami były wszystkie ukraińskie, były gałuszki (kluski) i szczególnie pierogi z mąki pszennej i sera. To było na śniadanie, na obiad i kolację. Na deser serwowano pierogi z jagodami, wiśnie, truskawki, borówki, żurawiny i ciasteczka maślane ( "uszy") z miodem.

Spośród wszystkich cech charakteryzują się święta z kalendarza, z pracy i rodzinnych obrzędów. Ale rytuały ślubne mają pewne archaiczne cechy, które nie przetrwały do 2. połowy XIX wieku w centralnych regionach Ukrainy.

Odnosi się to w szczególności do "sprzedaży" warkoczy narzeczonej - centralny rytuał w czasie wieczoru panieńskiego . Brat panny młodej lub jej najbliższy krewny, stojący przy pannie młodyej z drewnianym mieczem w ręku, prowadził sprzedaż warkoczy. Udawał, że próbuje ogłowić pannęmłodą za pomocą swojego miecza, której warkocz nie zostanie wykupiony.

Wraz z weselnymi piosenkami istniały litwińskie "hukałki" (każdy werset kończył się na wysokiej nucie przeciąganej w "gu ...u ... u ..."). Hukałki śpiewały drużki przed pożegnaniem młodej z rodzicami i rodzinn chatą.

Panesz

Desna i jej dorzecze.

Panesz

Karpaccy rusini

Kim są Rusini na Ukrainie: odrębny podmiot, podgrupa etniczna czy grupa? Fakt w tym, że rejestrze narodowości na Ukrainie wymienieni są jako grupa etnograficzna, taką samą jak inne (Bojki, Łemki, Huculi, Poliszczuki).

Rusini - Etnonim, którym prezentują się potomkowie Rusinów historycznego Cesarstwa Austro-Węgierskiego, którzy używają tej nazwy do identyfikacji siebie. Nie ma jednoznacznej interpretacji współczesnego pojęcia "Rusinów", nie istnieje, sprawa jest dość skomplikowana, nawet w więzach krwi, może jednocześnie identyfikować się jako rusinie, łemkowie ukraińscy, słowaccy czy polscy.

Nazwa „rusini” wykorzystywana przez Ukraińców jako własna nazwa do XIX wieku, kiedy ona przestała znaczyć o Wielkiej Ukrainie. Na różnicy od innych ukraińskich terytoriów, proces zmian nazwy "Rusinów na Ukraińców" w Podkarpackiej Rusi doświadczyło kłopotu ze względu na władzę węgierską, która kontrolowała te tereny od XII wieku.

Po emigracjach na Bałkany i do Ameryki Północnej, które miały miejsce w XVIII-XX wiekach nazwa Rusinów, choć znacznie mniej, ale nadal jest wykorzystywana i wpisana do rejestru urzędowego narodowości lub grup etnicznych, oddzielnie jak i w złożeniach postaci Ukrainiec-Rusin czy Rusin=Ukrainiec.

Dzisiaj, Rusini są na Węgrzech, w Rumunii, na Słowacji, w Czechach, Serbii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

A 7 marca 2007 roku Zakarpacka Rada przyjęła rusinów za narodową mniejszość i sama podjęła stworzeniea lisy narodowości rusińskiej i zaapelowała do Rady Najwyższej Ukrainy przyznawać rusińskie obywatelstwo na poziomie krajowym.

Wołynianie

Wołynianie - plemię, które tworzy ludność zachodnia ukraińska grupa etniczna na zachodzie Ukrainy. Zamieszkała od czasów starożytnych na terenie Wołynia, północno-wschodnimej Galicji w basenie środkowego Bugu.

Wołynianie zebrali w odzieży stare zwyczaje i tradycje. Nosili brunatne siermięgi, z czasem też białe albo czarne obszyte przy kołnierzu, na rękawach i przy kieszeniach czerwoną włóczką. Nosili czerwone pasy i czapki sukienne lub wełniane czapki obszyte też wełnianą przędzą. Mieli i kaptury przeciwdeszczowe i buty zwane czoboty.

Kobiety nosiły czoboty na wysokim obcasie czerwone albo jak podolanie - żółte. Spódnice były kolorowe w klitynkę (małą kratkę zieloną, żółtą lub czerwoną). W wielu miejscach, zamiast całej spódnicy noszono dwie płachty: jedna z tyłu i jedna z przodu. Dziewczyny zdobiły głowy kwiatami, a kobiety oblegały kolorowe chusty haftowane przy brzegu.

Koszulki na kołnierzach i rękawach wyszywane były biało, niebiesko lub czerwono. W święta na wierzch odziewali bekesz (bekiesz) z niebieskiego sukna czarnej lub szarej baranicy.

Domy na Wołyniu były przeważnie z drewna, o lepione gliną i były bielone. Oni mieli też kopce i byli ogrodzeni ziemnym wałem (gdzie było niewiele lasów) lub posiadali ogrodzenie z dębu. Cerkwie i tych regionach były trójpolowe. Wozy na Wołyniu były zaprzęgane w trzylub cztery konie.

Tak więc historia naszego kraju pokazuje, że nie każda grupa etniczna, nawet nie bardzo liczna, ma w swoim rozkładzie znaczenie w kulturze, języku i zwyczajach szczególne cechy.

Mist

Witam ponownie. Podrozujac po Ukrainie, stwierdzam, ze narod ukrainski jest bardzo rozny. Mieszkancy Karpat i Stanislalowa (Frankiwska) naibardziej sie roznia antropologicznie od reszty Ukraincow. Takze sa roznice w mentalnosci.

Wydziele kilka regionow:
Centrum i polnoc - gdzie sie urodzilem - rozmawiaja po surzyku, w Kijowie po rosyjsku, na wsi Poltawszczyzny po ukrainskiemu literackiemu. Bazowy region ukrainski i prawoslawny, ludzie w wiekszosci sa zwykli i dobrzy, korupcja minimalna. Bogaty jest tylko Kijow z okolicami.

Wolyn - region patriotyczny, duzy wplyw prawoslawia, podzial na bogatych i biednych jest bardzo kontrastowny, bardzo duza korupcja, ludzie w wiekszosci sa podstepni i bezlitosni.

Galicja bez Karpat - nacjonalisci, tez w wiekszosci podstepni, zato religyjni, Lwow to odrebna sprawa - falszywi patrioci i przy pierwszej mozliwosci przylacza sie do Polski. W Galicji korupcja nie ma granic.

Karpaty - bywa po roznemu, jednak najczesciej szerzy dobrzy i goscinni ludzie, pracowici, dzieki czemu bogaci, maja duze cierpienie. Pieknota krajobrazow robi ludzi pieknymi.

Zakarpacie - neutralny liberalny region, wiekszosc Ukraincy, maja jakas tajemnice.

Poludnie i wschod - mieszanina Ukraincow i Rosjan, region konserwatywny, mentalnie podobny do centrum kraju, korupcja jest, jednak znacznie mniejsza od zachodniej czesci. Ludzie tutaj sa wzglednie proste, jednak nie maja naprawde zlych namiarow.

Panesz

Witaj Miście!
Świetnie scharakteryzowałeś ludność Ukrainy. Za dużo jest o korupcji, chociaż ona na Ukrainie jest znacząca, ale też nie ma kraju na świecie, gdzie by jej nie było! Nie uważam, abyśmy byli znacząco lepsi!

Jesteś bardzo czytelny, że nie ma co poprawiać. Szkoda, że nie używasz polskich tzw. ogonków. Poprawię tylko "surzyk" na "surżyk". (co znaczy - kliknij w niego).

Mist

Panesz

Moje uwag do Wołynia są następujące:
To już taka mentalność narodowa rodowitych wołynian. Z tym, że w 1943 roku nikt tam nie panował, nie miał władzy. Sami, może trochę przez OUN i UPA się nakręcili, przynajmniej znacząca część wołynian stanowiąca clou wypadków. W tamtej chwili na Wołyniu nie było władzy rosyjskiej, ani niemieckiej. Ale o ile nic się nie zmienia w okresie krótszym niż np. 40 lat (patrz Mojżesz), a okres ukraińskiej republiki radzieckiej też nic nie zmienił, to owe naleciałości narodowe zwłaszcza w dzisiejszym okresie pogarszających się warunków życia ludności, potęguje się.

U nas w Polsce, jak widzę występują naleciałości socjalizmu. POwrót. Pewna część ludności nie może zrozumieć czy inaczej żyć, żyć w zmienionych i niesocjalistycznych warunkach bytu. Dzisiejsza rządząca ma tyle tejże buty władzy, nawet nadwładzy, tak kombinuje, tak jest najlepsza od wszystkich dotychczasowych rządów po 1989 roku jak ongiś był socjalizm. Tak więc wierzę w naleciałości narodowościowe. Zwłaszcza historyczne. W sumie dla mnie zachodnia Ukraina jest bardziej tatarska, siczowa, z Dzikich Pól lub z naleciałościami od Słowacji po Rumunie - np. Bukowina, Zakarpacie. Ponadto dobrze scharakteryzowałeś krainy ukraińskie.

Jeżeli piszesz jeszcze o postępującym braku moralności głównie w Równem, to widzę tu brak ruchów militarnych zwłaszcza kiepściutkiego NATO. Jest tak. Zachód czeka aż Rosja padnie czy to poprzez rewolucję, bunt władzy czy aż powstanie tam taka degrengolada i bieda, aż Rosja jako mocarstwo padnie. Ale podobnie postępuje Rosja wobec Ukrainy, co osiągnie prędzej, a to wykaże i przedłuży jej mocarstwowość! Zanim, powiedzmy padnie Rosja, to da radę i to zrobi i prędzej padnie Twoja Ukraina.
I mi się widzi, że Ukraina jako państwo rozleci się na kilka części, że zawyrokuję. Przynajmniej na zachodnią Ukrainę, Małorosję z Kijowem i prawie rosyjską Noworosję obejmującą całe nabrzeże Morza Czarnego. Nie sądzę, że na Donbasie i Ługańsku Rosja poprzestanie. Ya winkles